Aan het begin van het nieuwe seizoen 2019-2020 kregen we keuze uit enkele specialisaties. Onmiddellijk sprongen het wrakduiken en ijsduiken in het oog. Yes, dat wil ik leren … maar in een nat pak ? Geen sprake van.
Al jaren stond ik stikjaloers en bibberend te kijken naar die speciale pakken van de droogpakduikers die met een grote lach op het gezicht het koude water in gingen. Een tweede duik in een nat pak? De jaloezie kende dan zijn hoogtepunt: met een nog grotere lach trokken die ‘mietjes’ hun pak aan. Ja, ik geef toe: ik kreeg er toch wat warm van om er hen attent op te maken dat ik een keiharde kerel ben die bij 12° ging duiken in water van 10° met een natpak. Wat een mens zichzelf toch kan wijsmaken!
Dus waagde ik de spong in het droogpak. En ik was niet allen: Kurt, Jurgen, Ian, Jens en ik werden onder de vleugels van een van de Pelagos-kopstukken Istvan genomen. Wie kan dit beter dan een doorwinterde beroepsduiker/militair? Met de nodige discipline en de speelse strengheid van Istvan werden we op sleeptouw genomen.
Elke opleiding begint met een boek waarin ons alle wijsheid van het droogpakduiken werd meegedeeld. Na enkele uren lezen en studeren, hebben we na een grondige vragenlijst kunnen bewijzen dat we het snappen. Dan werd het tijd om dat dan ook te tonen. Lange tijd had ik nooit zo gezweet als tijdens het dragen van een droogpak in het zwembad. Het water brengt snel verkoeling ? … in een natpak, ja! En daar was dan ineens die fameuze ‘squeeze’ waarover dat boek sprak (druk van water op het niet aansluitende droogpak). Maar niks ging zo makkelijk als een duwtje op de knop om wat weerstand te bieden. Volgepompt met lood (14kg) mochten we onze maagdentrip maken – het was toch even wennen met dat extra luchtcompartiment. Zeker als al de lucht in de benen kwam te zitten: de onderwaterwereld op zijn kop. Al gauw kregen we de technieken onder de knie.
Bij de keuze van ons eigen droogpak werden we alweer verwend door de aanwezigheid van Istvan in de duikwinkel. Ik ben heel tevreden van de keuze van mijn pak, prijs-kwaliteit een topper. Enkele bijkomende attributen en we waren klaar om in januari de duiktank Transfo onveilig te gaan maken onder het wakende oog van Istvan en Jessica. Daar werden we beproefd en goed bevonden om het koude ruime sop te kiezen met ons droogpak.
In maart, net voor de lockdown, mochten we het plezier ervaren van een droogpak in het ijskoude water in de Oosterschelde. Stevige wind in Zoetersbout zorgde voor een gevecht om uit het water te geraken in mijn nieuwe kostuum. Bij Anna Jacoba ging ik met voetjes richting oppervlakte hangen. Weer recht geraken met een buddylijn was geen sinecure. Dankzij de hulp van Bart en Istvan hebben we het overleefd. En raar maar waar: onder water was het warmer dan boven water, dankzij de felle wind.
En dan werd het stil – de reden ben ik ondertussen beu gehoord en hoef ik niet meer te duiden. Allicht heeft een of ander klein gemeen beest me geveld. Dankzij Kurt werd ik gerustgesteld na een volledige check up van mijn blijkbaar bijna 9 liter grote organische duikfles en kreeg ik groen licht om er terug wat druk op te zetten. Lieve Lieve (N) nam me half juni op sleeptouw in dat groot aquarium in Ekeren. Het was wat prutsen de eerste 10 minuten maar daarna had ik alle luchtcompartimenten onder controle en kon ik genieten van het nogal speciale onderwaterleven van een duikende vogel en een mishandelde paashaas.
En de kers kwam op de taart op 12 juli in Forme 4 in Duinkerke. Kurt en ik doken onze vierde openwater duik. Een prachtige locatie die we mochten ontdekken dankzij Lieve. De ondiepe duik was een uitdaging om met succes in ons nieuw kostuum stabiel te blijven. Laat dat brevet maar komen. Nu horen we ook bij die ‘mietjes’.
Een droogpak is een aanrader voor elkeen die het koude sop wenst te trotseren. En maak u geen illusies: er is altijd wat verlies (lees: poeder droog blijf je niet). Maar niks was mogelijk dankzij een duikclub waar we heel trots mogen op zijn. Dit kan enkel waar gemaakt worden door gemotiveerde mensen die er veel tijd en energie in steken !
Het was een grote groep om droog te houden (5 kandidaten). En alweer toonde de club zich als een gesmeerd en flexibel mechanisme. Ik ben vereerd deel te mogen uit maken van deze club van sterke en gemotiveerde duikers, zowel de instructeurs als de ervaren duikers die hen steunen. En toch is er eentje niet tevreden: mijn nat pak ligt nu al even op het droge en nu ik de smaak te pakken heb, zal het er nog eventjes blijven liggen ook. Oh ja, laat dat wrakduiken maar komen. En hopelijk krijgen we nog eens een heel strenge winter om een gat in het ijs te kunnen slaan.
