Waarom niet eens de jeugd aan het “Woord & Beeld” laten…
Het was vroeg in de ochtend. We moesten in de auto stappen om naar Todi te gaan. Toen we er aan kwamen, zagen we een oude man die vroeger nog in de mijnen had gewerkt. Hij vertelde over het wassen van steenkolen. We hadden niet zoveel geduld, dus we wilden al naar binnen kijken. We keken naar de vissen door het raampje. Toen zagen we er twee duikers die mekaar met moeite naar beneden kregen. Toen alle mensen er waren, gingen we naar binnen, naar de kleedkamer. Toen we klaar waren, moesten we door een badje om onze voetjes af te spoelen. En daarna moesten we een super strak pak aantrekken: een duikpak. We waren daar toen aan het snorkelen. Ik zag allemaal vissen. Ik zag in elke hoek vissen. Onder water waren er veel dingen. Huisjes, auto’s, vissen, boomstammen, … En duikers. Ik zag er ook een soort van ruïne, maar dat was niet echt. Het was een soort van stenen paal met daarop nog een stenen paal op. En toen ik onder water keek, zag ik een school vissen, het waren grote vissen en ik dacht die mij wilden opeten. Want ze hadden scherpe tanden. Ik zag ook een vis maar hij leek op een vis maar hij had wel een slangenvorm. Ik zag er zo maar één van. Daarna gingen we uit het aquarium. En we zagen buiten een heel grote berg. En toen we uit het aquarium gingen, gingen we een beetje op de berg spelen want er waren daar speeltuigen. En daarna gingen we terug van de berg. We kropen in onze auto. En we gingen naar sjiek café. Met lekker eten, kroketjes, frieten, vol-au-vent, citroen. En daarna kregen we nog een Fanta en een man en een vrouw vroegen als ik op het bierplaatje een tekening mocht maken. Ze vroegen of ik een hondje mocht maken en de andere vroeg als ik een duiker wou tekenen met drie dolfijnen. En ze zeiden dat ik mooi kon tekenen.
Het was daar leuk en ik vind dat anderen daar ook naar toe moeten gaan. Het is er echt geweldig. De groep was echt leuk.
En daarna ging ik terug naar huis.
En dit was mijn dag. (Niels Willaert)